Waardevolle scherven
Munten, bronzen en metalen serviezen waren altijd heel gewild, waardoor ze werden geplunderd, omgesmolten en gerecycled.
Daarom bieden de resterende archeologische vondsten een nogal willekeurige selectie van wat er oorspronkelijk was.
Keramiek daarentegen was waardeloos als het eens gebroken was en het kon dus niet meer gebruikt worden voor andere doeleinden.
Het bleef grotendeels ter plaatse liggen en werd geleidelijk aan opgenomen in de nivellerende lagen van de vele verbouwingen en nieuwbouw.
Aangezien de Romeinse keramiekmode snel veranderde, is het voor wetenschappers niet moeilijk om bij samenhangende vondsten en bouwresten de chronologie ervan te bepalen.
Keramiek kreeg dan ook bij de latere verwerking voorrang op andere archeologische vondstcategorieën.
Terra sigillata en Belgische producten
Het is niet zo gemakkelijk om het kook- en voorraadgerei te dateren aangezien het eerder praktische vormen zijn die lange tijd behouden bleven.
Het fijnere tafelservies daarentegen was onderhevig aan mode en veranderde dan ook vaak van vorm en techniek, waardoor het mogelijk is om een relatief exacte chronologische indeling te maken.
Dit gemakkelijk te dateren tafelservies omvat enerzijds de zogenaamde “Terra sigillata”, een fijne rode keramiek voorzien van een glanzende laag en vaak versierd.
De archeologische naam, Latijns voor „gestempelde aarde“, komt van het fabrikantenstempel dat vaak werd aangebracht.
Anderzijds zijn ook de “Belgische producten” gemakkelijk te dateren. Deze werden gemaakt door plaatselijke pottenbakkers in navolging van de Romeinse keramiek of volgens de Keltische traditie.